Ustawa o efektywności energetycznej: cele i plany
Przepisy ogólne
Zdefiniowano efektywność energetyczną rozumianą jako stosunek uzyskanej wielkości efektu użytkowego danego obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, w typowych warunkach ich użytkowania lub eksploatacji, do ilości zużycia energii niezbędnej do uzyskania tego efektu przez ten obiekt, urządzenie techniczne tub instalację. Zdefiniowano również oszczędność energii, gdyż powszechne rozumienie tego pojęcia, jako zmniejszenie zużycia energii, nie pokrywa się w pełni z definicją dyrektywy. Ponadto w słowniku zdefiniowano m. in. takie pojęcia jak: audyt efektywności energetycznej, przedsiębiorstwo energetyczne, jednostka sektora publicznego, efekt użytkowy oraz przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej.
Krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią
Krajowy cel w zakresie oszczędnego gospodarowania energią ustala się w celu uzyskania do 2016 r. oszczędności energii finalnej w ilości nie mniejszej niż 9 % krajowego zużycia tej energii w ciągu roku, przy czym uśrednienie obejmuje lata od 2001 do 2005.
Priorytetami w ramach Krajowego Planu Działań dotyczącego efektywności energetycznej są rozwiązania prowadzące do podwyższenia sprawności wytwarzania energii, ograniczenia strat w przesyle i dystrybucji oraz zwiększenia efektywności końcowego wykorzystania energii. Istotnym elementem tych rozwiązań będzie podniesienie świadomości społecznej przez edukację i kampanie informacyjne oraz promowanie racjonalnego wykorzystania energii w gospodarstwach domowych i przemyśle.
Plan określa działania w następujących obszarach:
Sektor mieszkalnictwa:
- wprowadzenie systemu oceny energetycznej budynków - certyfikacja nowych i istniejących budynków mieszkalnych realizowana w wyniku wdrażania dyrektywy 2002/91/WE;
- Fundusz Termomodemizacji - prowadzenie przedsięwzięć termomodernizaeyjnych dla budynków mieszkalnych;
- promowanie racjonalnego wykorzystania energii w gospodarstwach domowych - ogólnopolska kampania informacyjna na temat celowości i opłacalności stosowania wyrobów najbardziej efektywnych energetycznie.
Sektor usług, między innymi:
- zwiększenie udziału w rynku energooszczędnych produktów zużywających energię - określenie minimalnych wymagań w zakresie efektywności energetycznej dla nowych produktów zużywających energię wprowadzanych do obrotu (wdrażanie dyrektywy 2005/32/WE);
Sektor przemysłu (z wyłączeniem instalacji objętych wspólnotowym systemem handlu emisjami):
- wspieranie rozwoju wysokosprawnej kogeneracji, poprzez obowiązek nałożony na sprzedawców energii elektrycznej oraz mechanizm wsparcia;
- rozwijanie systemu zarządzania energią i systemu audytów energetycznych w przemyśle - podnoszenie kwalifikacji i umiejętności pracowników zarządzających energią, urządzeniami i utrzymaniem personelu w zakładzie przemysłowym oraz prowadzenie audytów energetycznych w przemyśle;
i inne...
Zadania jednostek sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej
Jednostki sektora publicznego, o których mowa w art. 9 pkt. 1 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. V, z 2009 r. Nr 157, poz. 1240) zostały zobowiązane do dnia 31 grudnia 2015 r. do zaoszczędzenia, w ciągu roku, energii finalnej w ilości nie mniejszej niż 1% średniego zużycia tej energii przez tę jednostkę w ciągu roku, co odpowiada poziomowi niezbędnemu dla realizacji, nakazanego w dyrektywie, celu indykatywnego w zakresie oszczędności energii.
Ponadto, zgodnie z art. 10 ust. 4 projektu ustawy, na jednostkę sektora publicznego został nałożony obowiązek sporządzania, co najmniej raz na 10 lat, audytu efektywności energetycznej dla eksploatowanych przez nią obiektów o powierzchni powyżej 250 m3, których jest właścicielem lub zarządca, a także urządzeń technicznych i instalacji.
Białe certyfikaty
Dyrektywa nakazuje nałożenie na przedsiębiorstwa energetyczne jednego lub więcej obowiązków takich jak: promowanie konkurencyjnych cenowo usług energetycznych, audytów energetycznych lub środków wzrostu efektywności energetycznej albo uiszczanie opłaty do funduszy wspierających efektywność energetyczną bądź ustanowienie dobrowolnych umów lub innych instrumentów rynkowych, takich jak świadectwa efektywności energetycznej (określane w dyrektywie jako "białe certyfikaty").
Projektowany system białych certyfikatów jest oparty na już istniejących systemach wsparcia kogeneracji oraz odnawialnych źródeł energii (tzw. czerwonych i zielonych certyfikatów). Systemy te są mechanizmami rynkowymi sprzyjającymi optymalnemu rozwojowi energetyki odnawialnej oraz promowaniu kogeneracji, pozwalającymi na osiągnięcie założonych celów przy najniższych kosztach. Ocena działania tych systemów jest dobra i pokazuje, iż jest to rozwiązanie korzystne dla inwestorów oraz dające istotny impuls dla nowych inwestycji. Jest to szczególnie zauważalne w przypadku energetyki wiatrowej.
|
